انسان دارای دو بعد است:
1- بعد پنهان که به آن باطن، جان، روح و روان گفته میشود.
2- بعد ظاهر که از آن با عنواینی مانند جسم، بدن، جسد و تن نام میبرند.
هر یک از این دو بعد ملایمات وناملایمات، لذات و آلام و بعبارت دیگر درد و دوای مخصوص به خود را دارند؛ و بالطبع برای مداوای هر یک باید به علم مخصوص خودش مراجعه کرد؛ شرح بیماریها و امراض جسم را علم پزشکی بیان میکند.
درد و رنج روح نیز رذایل اخلاقی است و بهبودی آن بازگشت به فضایل اخلاقی است که باعث سعادت و کمال است و آدمی را به مصاحبت با خداشناسان و مقربان درگاه الهی میرساند، و علمی که عهده دار بیان این رذایل و نشان دادن راه درمان آنهاست «علم اخلاق» نامیده میشود.
فضایل اخلاق سرمایه نجات و رستگاری انسان و رساننده او به سعادت جاوید است، و رذایل اخلاق مایه بدبختی و شقاوت همیشگی وی است. پس پاک ساختن نفس از رزایل و آراستن آن به فضایل از مهمترین واجبات است، و بدون آن دست یافتن به زندگانی حقیقی محال است.
آدمی تا از صفات و اخلاق رذیله پاک نشود به صفات و اخلاق فاضله آراسته نخواهد شد و نفس، آماده درک فیوضات و بهره های قدسی نخواهد گشت
پس بر هر خردمندی واجب است که در اکتساب »